Clinohumite

Clinohumite jest rzadkim członkiem grupy humitów.

Kup naturalne kamienie w naszym sklepie

Kamień Clinohumite

Krzemian magnezu o wzorze chemicznym (Mg, Fe)9(SiO4)4(F,OH)2. Formuła może być traktowana jako cztery oliwiny (Mg2SiO4) plus jeden brucyt (Mg(OH)2). Rzeczywiście, minerał jest zasadniczo uwodnionym oliwinem i występuje w zmienionych skałach ultramaficznych i węglanach.

Najczęściej spotykane jako drobne, niewyraźne ziarna. Kolekcjonerzy poszukują dużych kryształów euhedrycznego klinohumitu. I od czasu do czasu formowała się w jasne, również żółto-pomarańczowe kamienie.

Znane są tylko dwa źródła materiału o jakości klejnotów: góry Pamir w Tadżykistanie, a także region Tajmyr w północnej Syberii. Jest jednym z dwóch minerałów z grupy humitów. Został pocięty na klejnoty. Drugi to znacznie bardziej powszechny chondrodyt.

Monokliniczny minerał

Minerał jednoskośny, clinohumite, ma zazwyczaj kolor od ciemnego do jasnobrązowego lub również pomarańczowożółty. Nieco przypominający hessonite różnorodność szczątkowy granat. Kryształowy pokrój Clinohumite jest zwykle ziarnisty. Ale może też być pryzmatyczny, kryształy są prawie zawsze małe.

Powszechne jest proste i wielokrotne bliźniaczenie kryształów. Powoduje to wysoce zmienny nawyk. Jest kruchy, ma twardość 6. I słaby podstawowy dekolt. Jego ciężar właściwy wynosi od 3.2 do 3.4. a także jego złamanie jest muszlowe do nierównego. Jego smuga jest biała.

Podano, że materiał Taymyr ma kolor ciemnoczerwono-brązowy. Natomiast materiał Pamir ma barwę jasnożółtą do pomarańczowej lub brązowopomarańczową. Materiał Pamir ma również twardość nieco większą niż 6. Niższy ciężar właściwy 3.18.

I wyższa maksymalna dwójłomność 0.036. Phillip Youngman, mistrz fasetowania Los Osos w Kalifornii, zauważył nie tylko to, że materiał Pamir jest trudniejszy niż oczekiwano. Ale także, że jest mniej kruchy niż oczekiwano. Youngman zauważył, że clinohumit reagował jak beryl na cięcie i polerowanie. I że przypominało mu to polerowanie diopside.

Podobnie jak inni członkowie grupy humitów. Względne ilości hydroksylu, a także fluoru różnią się w clinohumicie i żelazie. Powszechnie zastępuje część magnezu. Powoduje zmiany właściwości fizycznych, a także optycznych. Zastąpienie tytanu powoduje również wyraźne zmiany właściwości optycznych.

Produkuje odmianę titanclinohumite. W związku z tym stosunkowo łatwo jest określić, że kamień jest minerałem z grupy humitów. Ale trudno jest dokładnie określić, który członek. Inne powszechne zanieczyszczenia clinohumitu obejmują aluminiowy, również mangan i wapń.

Kamienie naturalne na sprzedaż w naszym sklepie z klejnotami